زندگی شیرین (!!!) من...

در آرزوی عنوان وبلاگ...

زندگی شیرین (!!!) من...

در آرزوی عنوان وبلاگ...

زیست بوم؟!؟!

تو این خوابگاه در حال حاضر فقط دوتا گونه نادر انسان دارن زیست میکنن: یکی من یکی صمد :دی
که اونم فکر کنم تا چند روز دیگه نسلمون منقرض میشه اینقدر که هیچی نمیخوریم :(

توهم!

اووووووووووه چه همه آدم...

"ستاد ایجاد هیجان کاذب در خوابگاه های خالی"

روزمرگی!!!

این همه آدم...
این همه زندگی...
این همه سختی...
این همه دوندگی...
این همه عذاب...
این همه توقع...
این همه دعوا به خاطر هیچ و پوچ...
این همه امید...
این همه آرزو...
این همه عشق...
این همه غرور...
این همه دلتنگی...
این همه تلقین...
این همه دعا...
این همه خدا...
.
و کماکان:
این همه روزمرگی...
و تکرار دوباره و دوباره این حلقه نفرت برانگیز...

ولی بین این همه روزمرگی یه آدمی که یه خورده متفاوت باشه و نخواد تو این ورطه بیفته بدجور تو ذوق میزنه... بدجور طرد میشه


:@

یکی طلبت... :@

دل...

ببین این اسمش دله! اگه قرار بود بفهمه فاصله یعنی چی، اگه قرار بود بفهمه که نمیشه، میشد مغز... دله دیگه، نمیفهمه!!!